Scansione metrica Carmina 14, Catullo

Nì te plùs oculìs meìs amàrem,
iùcundìssime Càlve, mùnere ìsto
òdissèm te odiò Vatìniano:
nàm quid fèci ego quìdve sùm locùtus,
cùr me tòt male pèrderes pòetis?
ìsti dèi mala mùlta dènt cliènti,
quì tantùm tibi mìsit ìmpìorum.
qùod si, ùt suspicòr, hoc novùm ac rèpertum
mùnus dàt tibi Sùlla lìtteràtor,
nòn est mì male, sèd benè ac beatè,
qùod non dìspereùnt tuì labòres.
deì magnì, horribìlem et sacrùm libèllum!
quèm tu scìlicet àd tùum Catùllum
mìsti, còntinuò ut dìe perìret,
Sàturnàlibus, òptimò dièrum!
nòn non hòc tibi, sàlse, sic àbibit.
nàm si lùxerit àd libràriòrum
cùrram scrìnia, Càesiòs, Aquìnos,
Sùffenùm, omnia còlligàm venèna.
àc te hìs supplicìis remùneràbor.
vòs hinc ìnterea vàletè abìte
ìlluc, ùnde malùm pedèm attùlistis,
sàecli ìncommodà, pessìmi pòetae.